ΑΓΧΩΔΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
Πριν λίγες μέρες στο περιοδικό ψυχιατρικής “The Lancet Psychiatry” ανέλυσαν στοιχεία για 62.354 περιστατικά Covid-19 και διαπιστώθηκε ότι το 18% από εκείνουςπου ανάρρωσαν έχει διαγνωσθεί με αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, αϋπνία και γενικά ένας στους πέντε εμφανίζει κάποια ψυχική διαταραχή, στις επόμενες 90 ημέρες μετά την διάγνωση της λοίμωξης από τον κορωναϊό. Η σοβαρή μορφή της λοίμωξης, μπορεί να επηρεάσει την ψυχή, τον νου και τον εγκέφαλο, ανθρώπων χωρίς ιστορικό ψυχικών διαταραχών.
Όσοι έχετε παρακολουθήσει τις αναρτήσεις μου, γνωρίζετε ότι πολύ σύντομα οι ασθενείς που παρουσιάζουν κάποια ψυχική διαταραχή μπορούν να θεραπευτούν στο ολιστικό ιατρείο μου, χωρίς φάρμακα και να αποκτήσουν ποιότητα ζωής, ανεξάρτητα και χωρίς να επηρεάζεται η υγείας τους, από φαρμακευτικές αγωγές που ενδέχεται να παίρνουν.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νοιώσει άγχος. Το άγχος μπορεί να έχει ένα πολύ μεγάλο εύρος, από μία ήπια ανησυχία μέχρι μια κρίση πανικού. Για το άγχος έχω κάνει εκτενή περιγραφή στο θέμα «κατανόηση και αντιμετώπιση του άγχους».
Οι αγχώδεις διαταραχές όμως διαφέρουν από το άγχος. Είναι βαρύτερης μορφής, μακράς διάρκειας και δυσχεραίνει την εργασία και τις σχέσεις του ανθρώπου. Αγχώδεις διαταραχές μπορεί να παρουσιάσει το 3% – 8% του γενικού πληθυσμού. Αγχώδεις διαταραχές παρουσιάζουν συχνότερα οι γυναίκες, σε διπλάσιο ποσοστό από τους άντρες, οι συγγενείς των πασχόντων, το ένα τρίτο των συγγενών πρώτου βαθμού και άτομα που εκτίθενται σε χρόνιες ψυχοπιεστικές καταστάσεις όπως τώρα με την πανδημία και τους εγκλεισμούς μας στο σπίτι από τα lockdown.
Αυτές οι διαταραχές χαρακτηρίζονται από επίμονη και ακαθόριστη ανησυχία, χωρίς συγκεκριμένη αιτία, αφορούν όλες τις δραστηριότητες του ατόμου και δεν προκαλούν οξείες κρίσεις. Μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα εύκολης κόπωσης, αδυναμία συγκέντρωσης, ευερεθιστότητα, ψυχοκινητική ανησυχία, μυϊκή ένταση και διαταραχές ύπνου. Συχνά συνυπάρχει με άλλες ψυχικές διαταραχές.
Μερικοί άνθρωποι όταν απειλούνται, είναι πιθανότερο να αντιδράσουν με άγχος.
- Άνθρωποι που είχαν έναν αγχώδη γονέα
- Άνθρωποι με μια πιο ευαίσθητη συναισθηματική φύση που έχουν την τάση να βλέπουν τον κόσμο ως απειλή
- Άνθρωποι που είχαν μια δύσκολη παιδική ηλικία (σωματική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση, παραμέληση, υπεραυστηρότητα)
- Οι γυναίκες.
- Νευρολογικά νοσήματα (αγγειακά εγκεφαλικά, όγκοι εγκεφάλου, εγκεφαλίτιδες, σκλήρυνση κατά πλάκας, επιληψία)
- Ενδοκρινολογικά (δυσλειτουργίες της υπόφυσης, του θυρεοειδή, των παραθυρεοειδών, των επινεφριδίων)
- Αυτοάνοσα νοσήματα (ΣΕΛ, ρευματοειδής αρθρίτιδα)
- Συστηματικά νοσήματα (καρδιακές αρρυθμίες, αναπνευστική ανεπάρκεια)
- Διάφορες άλλες καταστάσεις όπως αναιμία από έλλειψη βιταμίνης Β12.
- Ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών που ανάρρωσαν από την Covid-19 όπως αναφέρουν οι τελευταίες επιστημονικές έρευνες.
Επιπλέον παρόμοια συμπτώματα μπορεί να προκληθούν:
- Από χρήση, κατάχρηση ή στέρηση ουσιών (καφεΐνης, αλκοόλ, κάνναβης, κοκαΐνης, LSD)
- Από χρήση φαρμάκων (αντιυπερτασικών, μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών, αγχολυτικών, αντιχολινεργικών, αμφεταμινών, οπιοειδών, ψευδαισθησιογόνων, κλπ).
ΓΕΝΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΓΧΟΥΣ
ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΓΧΩΔΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
Μετατραυματικές αγχώδεις διαταραχές μπορεί να εμφανίσουν άτομα που έχουν βιώσει ένα έντονο τραυματικό γεγονός, όπως σωματική ή ψυχολογική βία, ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, μια σοβαρή αρρώστια, ένα έγκλημα, πόλεμο και άλλα. Τα άτομα αυτά εκδηλώνουν άγχος, το οποίο συνήθως υποχωρεί με την πάροδο του χρόνου. Στην μετατραυματική αγχώδη διαταραχή το άγχος είναι έντονο και υποτροπιάζει. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αναπολήσεις με έντονα συναισθήματα ή και εφιάλτες του τραυματικού γεγονότος, εύκολο εκνευρισμό και θυμό, διαταραχές ύπνου και άλλα.
Πώς να βοηθήσετε μετά από ένα τραυματικό γεγονός.
- Αφήστε τους ανθρώπους να πουν την ιστορία τους εάν το επιθυμούν, αλλά μη τους πιέζετε να το κάνουν, εάν δεν θέλουν.
- Να είστε υπομονετικός και συμπονετικός ακροατής αλλά μη δίνετε πολλές συμβουλές.
- Αιτιολογείστε ότι οι αντιδράσεις του στρες είναι φυσιολογικές απαντήσεις σε μη φυσιολογικά γεγονότα.
- Ενθαρρύνετε τους ανθρώπους να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους που μπορεί να τους παρέχουν υποστήριξη και να συμμερίζονται τα συναισθήματά τους σ’ αυτό που τους συμβαίνει.